دانلود عکس نوشته در اندازه پست اینستاگرام (232 بار دانلود شده) دانلود عکس نوشته در اندازه استوری (404 بار دانلود شده)
مقصود باطنی آیه ۱۰۷ صافات
مقصود باطنی آیه ذبح عظیم مصداقی خاص را ناظر است. تفسیر باطنی این آیه به امام حسین (ع) ارتباط می‌یاید. این تفسیر باطنی برخاسته از روایتی تفسیری نقل شده از امام رضا (ع) می‌باشد که در برخی کتاب‌های روایی و حدیثی معتبر شیعه مندرج است. از جمله شیخ صدوق در دو کتاب مهم و معتبر خود یعنی «عیون اخبارالرضا(ع)» و «خصال» این روایت را به سند کامل نقل نمودند. متن روایت در کتاب «عیون اخبارالرضا (ع)»
(هنگامى که حق‌تعالى حضرت ابراهیم (ع) را امر فرمود که جاى فرزندش اسماعیل برّه که از براى او فرستاده بود قربانى کند ابراهیم (ع) از خداوند آرزو کرد که کاش فرزند خود اسماعیل را به‌دست خود در راه خدا قربانى می‌کردم و کاش مأمور نشده بودم به‌قربانى کردن بره جاى اسماعیل تا این‌که قلب من رجوع کند و قلب پدرى شود که عزیزترین فرزندان خود را به‌دست خود در راه دوست قربانى کند و به این سبب درجههاى او بلندتر شود از کسانى را که حق‌تعالى به آن‌ها ثواب عطا فرموده به‌جهت نزول مصائب به آن‌ها حق‌تعالى وحى به‌سوى او فرستاد که اى ابراهیم! از مخلوق من کیست دوستتر به‌سوى تو؟ عرض کرد پروردگارا این همه مخلوق را که آفریدى احدى را بیش از حبیب تو محمد مصطفى (ص) دوستتر ندارم. حق‌تعالى به او وحى فرستاد که آیا او را بیشتر دوست می‌دارى یا خود را؟ عرض کرد بلکه او را. فرمود فرزند او را بیشتر دوست می‌دارى یا فرزند خودت را؟ عرض کرد بلکه فرزند او را. فرمود قربانى شدن فرزند او بر دست دشمنان او از روى ظلم بیشتر دل تو را به درد مى‌آورد یا قربانى کردن فرزند خود را بدست خود در اطاعت من؟ عرض کرد بلکه قربانى شدن فرزند او بر دست دشمنان او بیشتر دلم را به درد مى‌آورد. فرمود: اى ابراهیم! طائفه را گمان برسد که از امت محمد (ص) باشند و بکشند فرزند او حسین را بعد از او به جور و ستم مانند آنکه بره را ذبح کنند یعنى قتل آن حضرت نزد آن‌ها عظمى ندارد و مستوجب شوند به این سبب سخط و غضب مرا پس فریاد و فغان ابراهیم (ع) بلند شد و دل او به درد آمد و شروع کرد به گریه کردن. پس خطاب از مصدر جلال الهى رسید که اى ابراهیم! جزع و فغان تو را فداى فرزندت اسماعیل قرار دادم مثل آنکه اسماعیل را به دست خودت فدا کرده چون بر حسین (ع) و قتل او گریه کردى و واجب گردانیدم از براى تو بلندترین درجات کسانى را که ثواب دادم به جهت مصائب و این است تفسیر قول حق‌تعالى که می‌فرماید: وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ
(ابن‌بابویه، ۱۳۷۸ق: ج۱: ۲۰۹؛ همو، ۱۳۶۲: ج۱: ۵۹)
خاطر نشان می‌گردد این تفسیر باطنی علاوه بر منابع مذکور در کتاب‌های روایی و تفسیری همچون: تاویل الآیات الظاهره (حسینی استرآبادی،۱۴۰۹ق: ج۱: ۴۸۶)؛ تفسیر اثنی عشری (شاه عبدالعظیمی، ۱۳۸۴ق: ج۱۱: ۱۴۵)؛ تفسیر صافی (فیض کاشانی، ۱۴۱۵ق: ج۴: ۲۷۹) و… نیز این روایت از امام رضا (ع) نقل گردیده است
