?نَبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ «49»
.
.
?(اى پيامبر!) به بندگانم خبر ده كه همانا من خودم بسيار بخشنده و مهربانم.
.
.
?وَ أَنَّ عَذابِي هُوَ الْعَذابُ الْأَلِيمُ «50»
و البتّه عذاب من نيز همان عذاب دردناك است.? ◀️نکته ها?
.
.
قرآن در اين آيات مردم را به چهار دسته تقسيم كرد: 1. مخلصان (انبيا واوليا) كه ابليس بر آنان سلطه ندارد. 2. متّقين كه اهل بهشت هستند. 3. گناهكارانِ توبه‌كننده كه پيامبر در اين آيه خبر از عفو آنان مى‌دهد. 4. گناهكاران ياغى كه به عذاب دردناك بيم داده شده‌اند.
.
.
◀️پیام ها?
.
.
1- رحمت الهى، بزرگ‌ترين و بهترين پيام است. «نبى‌ء» «نبأ» به خبر مهم گفته مى‌شود)
.
2- گنهكاران نيز بنده خدا هستند. «عِبادِي»
.
3- در لطف او شك و ترديدى به خود راه ندهيد. «أَنِّي أَنَا»
.
4- بخشندگى او همراه با لطف و مهربانى است، نه تنها مى‌بخشد لطف هم مى‌كند. «الْغَفُورُ الرَّحِيمُ»
.
5- بخشش و لطف الهى، عميق وپى‌درپى است. «الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» (قالب غفور و رحيم، نشانه‌ى عمق و تكرار است)
.
6- لطف و رحمت الهى بر غضبش مقدّم است. «أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ وَ أَنَّ عَذابِي»
.
7- به رحمت الهى مغرور نشويم، چرا كه عذابش دردناك است. «الْغَفُورُ الرَّحِيمُ- الْعَذابُ الْأَلِيمُ»
.
.
? منبع تفسیر: تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی،جلد 4 – صفحه 465
.
.
.
.
.
