وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ «۲۸»
و اوست كه پس از نا اميدى مردم باران مى‌فرستد و رحمت خويش را گسترش مى‌دهد و اوست سَرور ستوده.
وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَثَّ فِيهِما مِنْ دابَّةٍ وَ هُوَ عَلى جَمْعِهِمْ إِذا يَشاءُ قَدِيرٌ «۲۹»
و از نشانه‌هاى قدرت او آفرينش آسمان‌ها و زمين است و جنبندگانى كه در آن دو پراكنده‌اند و او هرگاه بخواهد بر گردآورى آنها تواناست.
نکته ها
«غيث» به باران مفيد گفته مى‌شود. امّا «مطر» به هر نوع باران گفته مى‌شود (خواه مفيد و خواه مضرّ). چنانكه مى‌فرمايد: «أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ» «۱»
«۱». فرقان، ۴۰٫
جلد ۸ – صفحه ۴۰۴
«قَنُوطٌ» به معناى يأس و «بَثَّ» به معناى پراكنده كردن است.
پیام ها
۱- در نوميدى بسى اميد است، پايان شب سيه سپيد است. «يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا»
۲- تنها پناهگاه انسان در مشكلات و نااميدى‌ها خداست. وَ هُوَ الَّذِي … مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا
۳- باران، نمودى از رحمت الهى است. يُنَزِّلُ الْغَيْثَ … وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ
۴- كمى باران در مواردى براى جلوگيرى از طغيان انسان‌هاست. وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا … يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا
۵- ولايت پسنديده و دائمى، تنها به خداوند اختصاص دارد. «وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ»
۶- آفرينش آسمان‌ها و زمين و جنبنده‌ها، گوشه‌اى از آيات الهى است. «مِنْ آياتِهِ»
۷- قدرت خداوند در آفرينش ابتدايى، نشانه قدرت او بر برپايى قيامت است. خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ … وَ هُوَ عَلى جَمْعِهِمْ … قَدِيرٌ
۸- در آسمان‌ها نيز موجودات زنده است. «بَثَّ فِيهِما مِنْ دابَّةٍ»
۹- پراكندگى حيوانات در مناطق مختلف زمين، يكى از نعمت‌هاست. (اگر همه گوسفندها در يك منطقه و همه گاوها در جاى ديگر بودند زندگى براى انسان بسيار سخت و گران بود.) «بَثَّ فِيهِما مِنْ دابَّةٍ»
۱۰- تعيين زمان قيامت تنها در اختيار اوست. «إِذا يَشاءُ»
