قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ :
مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَقَدْ سَرَّنِي وَ مَنْ سَرَّنِي فَقَدْ سَرَّ اَللَّهَ
الکافي ج۲ ص۱۸۸
❤️پیامبر مهربانی(صلّى الله عليه و آله)فرموده است:
هر كه مؤمنى را شاد سازد،مرا شاد ساخته و هر كس مرا شاد كند، خدا را شاد كرده است.
امام باقر علیه السلام فرمود:
مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَی ءٍ أَحَبَّ إِلَی اللَّهِ مِنْ إِدْخَالِ السُّرُورِ عَلَی الْمُؤْمِن
وسائل الشيعه، ج 11، ص 569
نزد خدا عبادتی محبوبتر از شادکردن مؤمن نیست.
شاد نمودن، به تناسب شرایط روحی افراد فرق می کند؛ گاه طرف، نیاز به نشاط روحی دارد، و گاهی در شرایطی سختی به سر می برد که نیاز به همکاری و کمک مؤمنین دارد، گاهی نیاز به وام و قرض دارد و گاهی نیاز به کمک بلاعوض دارد. شخصی می گفت بهترین وسیله شادی، پول دادن است به عناوین مختلف همچون هدیه، قرض، عیدی و… است.
بنابراین جای هیچ گونه شکی نیست که از نظر اهل بیت علیهم السلام شاد کردن مؤمنین کار بسیار پسندیده و بلکه بالاترین عبادت است. امّا درباره این مطلب سؤالاتی مطرح می شود.
◀️از این سئوالات این است که آیا انسان هر کسی را، از هر راهی که شاد کند، عبادت بزرگی محسوب می شود
جواب این سؤال تا حدی روشن است. هر کس که آشنایی مختصری با نظام ارزشی اسلام، داشته باشد جواب این سؤال را می داند منظور این نیست کسی از راه گناه، دیگری را شاد کند، یعنی گناهی مرتکب شود تا دیگری شاد شود. مسلّما این کار نه تنها ثوابی ندارد، بلکه گناهش هم محفوظ است. در بعضی از روایات به این نکته که نباید شاد کردن مؤمن همراه با گناه باشد، تأکید شده است.
بعضی از بزرگان می گویند شاد کردن مؤمن، حتّی به صورتی که مست لزم کارهای لغو باشد مطلوب نیست. همچون بذله گویی ها و مسخره بازی هایی، که در شأن مؤمن نیست البته ممکن است در این استثنائاتی باشد فرض کنید فردی در اثر گرفتاری و مشکلات زندگی دچار افسردگی شدید شده و یک حالت بیمار گونه ای پیدا کرده باشد به گونه ای که اگر بخواهد او را از این حالت خارج کرده و شاد کند راهی جز بذله گویی یا انجام رفتارهایی که در شرایط عادی مطلوب نیست وجود ندارد. این کار ممکن است نوعی معالجه باشد ولی این حالت استثناء است و نمی توان گفت که هر کس برای شادکردن دیگران، به هر شکل رفتار کند بالاترین عبادت را انجام داده است به ویژه از طریق گناه و کارهای لغو بنابراین می توان گفت که به طور مطلق، شاد کردن هرکس بالاترین عبادات نیست، بلکه تنها شادکردن مؤمنین از راه های مشروع است که شرعا مطلوب و پسندیده است.
