الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ.
(متّقين) كسانى هستند كه در راحت ورنج انفاق مى‌كنند وخشم خود را فرو مى‌برند و از خطاى مردم در مى‌گذرند، و خداوند نيكوكاران را دوست دارد.
◀️نکته ها
به دنبال محكوم كردن ربا در آيات قبل، آيه از انفاق و عفو وگذشت وتعاون تمجيد مى‌كند.
روزى يكى از خدمتكاران امام سجاد عليه السلام در موقع شستشوى سر و صورت آن حضرت، ظرف آب از دستش افتاد و سر امام عليه السلام را زخمى كرد. او دريافت كه امام ناراحت شده است.
بلافاصله گفت: «وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ»، امام فرمود: من خشم خود را فرو بردم. او دوباره گفت:
◀️«وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ»، امام فرمود: تو را عفو كردم. او گفت: «وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ» امام فرمود: تو در راه خدا آزاد هستى. «1».
امام صادق عليه السلام فرمود: هيچ بنده‌اى نيست كه خشم خود را فرو برد، مگر آنكه خداوند عزّت او را در دنيا و آخرت فزونى بخشد. خداوند فرمود: «وَ الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ … وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ» اين پاداش فروبردن آن خشم است. «2».
◀️پیام ها
1- تقوا، از انفاق جدا نيست. «أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ …».
2- انفاق، سخاوت مى‌خواهد نه ثروت. «فِي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ».
3- نه در حال رفاه از محرومان غافل باشيم و نه در تنگدستى بگوييم كه ما خود گرفتاريم. «فِي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ»..
4- متّقين محكوم غرايز نيستند، آنان حاكم ومالك خويشتن‌اند. «الْكاظِمِينَ الْغَيْظَ».
5- تقوا، از سعه‌ى صدر جدا نيست. «وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ».. 6- متّقى، منزوى نيست، بلكه با مال و اخلاق خوب خود، با مردم معاشرت مى‌كند. «يُنْفِقُونَ، الْكاظِمِينَ، الْعافِينَ».
7- در عفو خطاكار، ايمان او شرط نيست. «وَ الْعافِينَ عَنِ النَّاسِ».
8- كسى‌كه مى‌خواهد محبوب خدا شود بايد از مال بگذرد و خشم وغضب را فرو برد. «وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ».
9- انفاق به محرومان و گذشت از خطاى مردم، از مصاديق احسان و نيكوكارى است. «يُنْفِقُونَ، الْكاظِمِينَ، الْعافِينَ، الْمُحْسِنِينَ».
?پی نوشت :
«1». تفاسير مجمع‌البيان و روح‌البيان.
«2». كافى، ج 2، ص 110.
منبع تفسیر :
تفسیر نور حجت‌الاسلام قرائتی ،جلد 1 – صفحه 609.
