دانلود عکس نوشته در اندازه مربعی (468 بار دانلود شده) دانلود عکس نوشته در اندازه استوری (450 بار دانلود شده)
«152» فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ
پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم، و براى من شكر كنيد و كفران نورزيد.
نکته ها
خداوند در برخى آيات مى‌فرمايد: «اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ» «1» نعمت‌هاى مرا ياد كنيد. ولى در اين آيه مى‌فرمايد: «فَاذْكُرُونِي» ياد خود من باشيد. و اين بخاطر درجات شناخت و معرفت مردم است. بگذريم كه ياد خداوند، زمينه‌ساز شكر است و لذا بر شكر مقدّم شده است. اين آيه، نشانگر نهايت لطف خداوند به بنده است. انسانى كه جهل، فقر، فنا و حقارت، از ويژگى‌هاى اوست، چقدر مورد لطف قرار گرفته كه خداوندِ عليم، غنى، باقى و عزيز به او مى‌گويد: مرا
«1». بقره، 40.
جلد 1 – صفحه 234
ياد كن تا ترا ياد كنم. مگر ياد كردن ما چه ارزشى دارد؟ مگر نه اين است كه ياد كردن ما نيز خود توفيقى از سوى اوست؟
ياد كردن خدا تنها با زبان نيست، با دل و جان بايد خدا را ياد كرد. ياد خدا هنگام گناه و دست كشيدن از آن، ياد واقعى است. و شايد بهترين نوع ياد كردن خداوند، نماز است كه فرمود: «أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي» «1»
با اينكه شكر، يكى از مصاديق ذكر خداست، ولى نام آن جداگانه در كنار ذكر آمده و اين نشانه‌ى اهميّت شكر، به عنوان مصداق بارز ذكر است.
خداوند، با انسان داد وستد مى‌كند و هيچ‌كارى از انسان را بى‌بهره نمى‌گذارد: «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ»، «أَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ» «2»، «فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ» «3»
امام باقر عليه السلام در ذيل اين آيه، يكى از مصاديق ذكر خدا را، تسبيحات حضرت زهرا شمردند كه 34 مرتبه الله اكبر، 33 مرتبه الحمد لله و 33 مرتبه سبحان‌الله مى‌باشد. «4»
موانع ذكر خداوند:
الف: شيطان. «فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ» «5» شيطان، آنها را از ياد خدا غافل كرد.
ب: تكاثر و رقابت‌ها. «أَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ» «6» شما را افزون‌خواهى، سرگرم ساخت.
ج: آرزوها و خيال. «وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ» «7» آرزو، آنها را سرگرم نمود.
اثرات ياد خدا:
- ياد نعمت‌هاى او، رمز معرفت و شكر اوست.
- ياد قدرت بى پايان او، رمز توكّل به اوست.
- ياد علم و آگاهى او، رمز حيا و تقواى ماست.
- ياد الطاف او، رمز محبّت به اوست.
- ياد عدالت او، رمز خوف از اوست.
- ياد امدادهاى او، رمز اميد و رجاست.
«1». طه، 14.
«2». بقره، 40.
«3». مجادله، 11.
«4». تفسير نورالثقلين، ج 1 ص 140.
«5». مجادله، 19.
«6». تكاثر، 1.
«7». حجر، 3.
جلد 1 – صفحه 235
پیام ها
1- خداوند، به انسان شخصيّت مى‌بخشد ومقام انسان را تا جايى بالا مى‌برد كه مى‌فرمايد: تو ياد من باش، تا من هم ياد تو باشم. «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ»
2- ذكر خدا و نعمت‌هاى او، زمينه‌ى شكر و سپاس است. چنانكه غفلت از ياد خدا، مايه‌ى كفران است. «فَاذْكُرُونِي، اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ»
