يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ
ای افراد با ايمان از صبر (و استقامت) و نماز (در برابر حوادث سخت زندگی) كمك بگيريد (زيرا) خداوند با صابران است.
آیه ۱۵۳ سوره بقره
◀️نکته ها
مشابه اين كلام الهى را در همين سوره «بقره، ۴۵» خوانديم كه خداوند به بنىاسرائيل مىفرمود: در برابر ناملايمات و سختىها، از صبر و نماز كمك بگيريد. در اين آيه نيز به مسلمانان دستور داده مىشود تا در برابر حوادث سخت زندگى، از صبر و نماز يارى بجويند. آرى، دردهاى يكسان، داروى يكسان لازم دارد.
اصولًا انسانِ محدود، در ميان مشكلات متعدّد و حوادث ناگوار، اگر متصل به قدرت نامحدود الهى نباشد، متلاشى ومنكوب مىشود. و انسانِ مرتبط با خداوند، در حوادث و سختىها، خود را نمىبازد و براى او حوادث، بزرگ نمىنمايد. كسى كه نماز را با حضور قلب و با توجّه مىخواند، به معراج مىرود. هرچه پرواز معنوى او بيشتر باشد و بالاتر رود، دنيا و مشكلات آن و حتّى خوشىهاى آن كوچكتر مىشود.
انسان، يا در نعمت بسر مىبرد كه بايد به آيه قبل عمل كند؛ «فَاذْكُرُونِي، اشْكُرُوا لِي» و يا در سختى بسر مىبرد كه بايد به اين آيه عمل كند؛ «اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ»
خداوند مىفرمايد: خدا با صابران است و نمىفرمايد: با نمازگزاران است. زيرا نماز نيز نياز به صبر و پايدارى دارد.
◀️در روايات مىخوانيم: هرگاه كار سختى براى حضرت على عليه السلام پيش مىآمد حضرت دو ركعت نماز مىخواند. اين سيره را بوعلى سينا نيز عمل مىكرد.
صبر، مادر همه كمالات است؛
صبر در جنگ، مايه شجاعت است.
صبر در برابر گناه، وسيله تقواست.
صبر از دنيا، نشانه زهد است.
صبر در شهوت، سبب عفّت است.
صبر در عبادت، موجب طاعت، و صبر در شبهات، مايهى وَرع است.
◀️پیام ها
۱- ايمان اگر همراه با عمل و توكّل وصبر و عبادت باشد، كاربرد بيشترى خواهد داشت. «الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ …»
۲- نماز اهرم است، بار نيست. «اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»
۳- صبر ونماز، وسيله جلب حمايتهاى الهى هستند. «اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ»
۴- اگرچه خداوند با هركس ودر هر جايى حضور دارد؛ «هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ» و لكن همراهى خدا با صابران، معناى خاصّى دارد و آن لطف، محبّت و يارى رسانى خداوند به صابران است. «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ»
تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی، جلد ۱ – صفحه ۲۳۶
@AtreQuran
874374528123935