◀️در راستای آیاتی از قرآن کریم که عزّت را منحصر در پروردگار میدانند،[1] مناجاتی از امام علی(ع) نقل شده است که حضرتشان در آن، بندگی خدا را مایه عزت، و ربوبیت خدا را نسبت به خود مایه افتخار دانسته است. این مناجات در منابع روایی مختلف، با تفاوتهای جزئی نقل شده است؛ مانند:?
◀️خداى من مرا همين عزت بس كه بنده تو باشم و همين سربلندىام بس كه تو پروردگار من باشى.
از لحاظ ادبی و قواعد ادبیات عرب، هر سه نقل، صحیح بوده و با وجود تفاوتهای مختصری که دارند، هر سه عبارت آن نیز به یک معنا هستند؛ از اینرو نیازی نیست که یکی را بر دیگری ترجیح داد. اما به هر حال، گزارش اول که شیخ صدوق آنرا نقل کرده است، قدیمیترین منبعی است که اکنون در دسترس ما است.
پی نوشت ها:
[1]. مانند: نساء، 139؛ یونس، 65؛ فاطر، 10؛ منافقون، 8. [2]. شیخ صدوق، خصال، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 420، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش. [3]. کراجکی، محمد بن علی، معدن الجواهر و ریاضة الخواطر، محقق، مصحح، حسینی، احمد، ص 67، تهران، المکتبة المرتضویة، چاپ دوم، 1353ش. [4]. کراجکی، محمد بن علی، کنز الفوائد، محقق، مصحح، نعمة، عبد الله، ج 1، ص 386، قم، دارالذخائر، چاپ اول، 1410ق.