فرازی از زیارت نامه حضرت زینب کبری (س):
.
. سلامٌ علی قلب زینب الصّبور و لسانها الشّکور، سلامٌ علی من تظافرت علیها المصائب و الکروب و ذاقت من النّوائب ما تذوب منها القلوب …. سلامٌ علی من عجبت من صبرها ملائکة السّماء، سلامٌ علی من فجعت بجدّها و ابیها و امّها و بنیها و الخیرة من اهلها و ذوبها، ابکی علی زینب الکبری و کربتها،ابکی علی زینب الثکلی و غربتها ابکی علی زینب حزناً لمحنتها….
.
.
«سلام بر قلب زینب شکیبا و زبان سپاسگزارش، سلام بر بانویی که مصائب و ناراحتی‌ها بر او هجوم برد و طعم غم و اندوهی را چشید که دلها را آب می‌کرد… سلام بر (بانویی) که از صبر او ملائکه آسمان به شگفت آمدند، سلام بر آن (بانویی) که مصیبت فقدان جدّ و پدر و مادر و فرزندان و خویشاوندان نیکویش بر او وارد شد، می‌گریم بر حال زینب کبری و غصه‌هایش، می‌گریم بر حال زینب داغدیده و غربتش می‌گریم بر حال زینب حزین و محنت‌هایش…»
.
.
.
.
.
امشب به صحرا بی کفن جسم شهیدان است
.
شام غریبان است
.
امشب نوای کودکان بر بام کیوان است
.
شام غریبان است
.
امشب به دشت کربلا نالان یتیمانند
.
تا صبح گریانند
.
امشب به روی کشته ها در ناله مرغانند
.
چون نی در افغانند
.
بر خاک بی غسل و کفن رعنا جوانانند
.
خوابیده عریانند
.
بر غربت اجسادشان عالم پریشان است
.
شام غریبان است
.
.
.
